Over haaien en bbq

Hallo!

Donderdag 18-8-2011 stonden we mooi op tijd op de pier voor een dagje snorkelen. Op ons gemak aanschouwden we het spektakel dat zich voor ons ontvouwde en waren getuige van één van de vele afdelingen van de toeristenfabriek Koh Tao. Vele, waarschijnlijk tot toeristenboten omgebouwde voormalige vissersboten, manouvreerden, al zwarte dieseldampen uitbrakend, dat het een lieve lust was. Hotsen en botsen, drie rijen dik aan een gammele houten steiger, mensen die over andere boten op hun eigen bootje moesten zien te komen, een hoop geschreeuw en gedoe, mensen tellen en controleren of ze wel voorzien waren van de juiste kleur wol. Juiste kleur wol? Jawel. Bij het inboeken werden we allemaal voorzien van een draadje wol dat om de pols werd geknoopt. Beetje jammer dat er een nieuw touwtje voor mij moest worden geknipt omdat ze blijkbaar niet op mijn dikke armpjes hadden gerekend.

Uiteindelijk vertrokken we dan toch en de eerste baai die werd aangedaan was Shark Bay. De baai van ons dieselbadje een paar dagen geleden. En je bent er niet alleen zeg maar. Een x-aantal andere rondvaartboten, longtailboten en af en toe een bootje à la Miami Vice. Dit zou de rest van de dag niet anders zijn. Er op vertrouwend dat de diesel inmiddels was verdwenen namen we onze eerste duik van die dag. Volgens de reisleider moesten rechts van de boot haaien zitten. Ja, ja. Als ik haai zou zijn dan zou ik overal zwemmen behalve in Shark Bay, veel te druk. Geen haai gezien.

Op zo'n boot zit je de hele dag met een internationaal gezelschap opgescheept. Eén fransman viel ons op. Haar tot in de nek, bijeengehouden met een zonnebril, een rond sikje om z'n gebleekte tanden en z'n tosti-bruine torso gestoken in een akelig klein, knalgeel zwembroekje. Kortom, een behoorlijke macho. Op enig moment, toen de boot weer in een baaitje een stop maakte, begonnen mensen vanaf het bovendek in het azuurblauwe heldere water te duiken, toch gauw een metertje of vier. Bram heeft dan geen aansporing nodig, verdween gauw naar boven en even later zagen we hem head-down weer voorbij komen. De fransoos kon natuurlijk niet achterblijven en verdween ook naar boven. Maar wie er even later ook head-down door ons beeld flitste, geen fransman. Hij durfde uiteindelijk niet. Watje, of om met Anneliekes woorden te spreken, fatje. Het was vanwege de diep donkerbruine tostikleur dat het schaamrood niet zichtbaar was toen hij even later head-up de trap af kwam.

Maar goed, we hebben diverse stops gemaakt, gesnorkeld en het was best leuk. Prachtig helder water, prachtige vissen en koralen, op enig moment een school van duizenden vissen onder de boot, lekker zwemmen, duiken, lunchje tussendoor, biertje erbij. Het was een leuke dag ondanks dat het nogal druk was hier en daar.

Onze laatse stop, van maar liefst twee uur, was op Koh Naang Yuan. Drie eilandjes door een strook strand met elkaar verbonden en in privé bezit van één of andere hotemetoot. Dat betekent dus entree betalen en de twee uur in de brandende zon zien door te brengen. Dat kon eigenlijk alleen op een fatsoenlijke manier door in het water te blijven. De familie deed dat zonder snorkel aan de ene kant, en ik met snorkel aan de andere kant van het strand. Best wel leuk snorkelen. Warm water van amper een anderhalf meter, veel visjes en veel zeeëgels, oppassen geblazen. Op een meter of dertig van het strand en parallel daaraan ligt een bank van dood koraal. Weinig attractief dus bleef ik aan de kant van het strand. Kijk ik op enig moment naar de bank en wat zien mijn ogen? Een haai! Had ik in de Rode Zee al eens een wittip rifhaai gezien, hier zwom een zwarttip van een anderhalf meter. Prachtig!! Natuurlijk wilde ik dit digitaal vastleggen maar de afstand was te groot. Jammer maar helaas. Nu zullen jullie me op m'n woord moeten geloven. En anders maar niet. Ik heb m'n haai gezien!

Het is vrijdag 19-8-2011. We zijn een maand onderweg, nog een week te gaan. Vandaag verkast naar een ander eiland, Koh Samui. Dat eiland is vele malen groter dan Koh Tao en ook dit eiland leeft van het toerisme. In een vorig verslag meldde ik al dat we, tijdens onze vakantie nog, op dit eiland waren overgeboekt naar een ander resort. Ze hebben ons nu ondergebracht in een luxe 4-sterren resort. Een groot complex met alles er op en er aan inclusief maar liefst 3 grote zwembaden en natuurlijk gelegen aan zee en met een eigen strand. Heel veel nederlanders hier die bij elkaar klitten en de hele dag een beetje rond het zwembad hangen waarbij de handdoekjes al voor het ontbijt de stoelen bezet houden. Voor ons gevoel een hoog 'Ibiza-gehalte' en eerlijk gezegd ligt zo'n resort op Koh Tao ons beter. Niets ten nadele van, maar is een kwestie van smaak. Toch zullen we ons hier ook wel gaan vermaken, de kamers zijn weer prima en ik heb hier in een uur tijd al meer verschillende vogeltjes gezien dan alle voorgaande weken bij elkaar. Misschien een beetje overdreven maar veel scheelt het niet.

Vanavond hebben we in een restaurantje vlakbij het resort gegeten. We stapten naar binnen en gingen zitten. Direct vielen de brandgaten in de tafel op. Hier en daar keek je dwars door het blad. We vroegen om de kaart maar de serveerster, zomers gekleed maar wel met te grote rubberen kaplaarzen, maakte ons duidelijk, of probeerde dat in ieder geval, dat het de bedoeling was om soep te maken en te bbq-en op tafel. Ze nodigde ons mee uit naar het buffet waar, net als in een wokrestaurant, allemaal bakken stonden met groenvoer, vlees en vis. Van ongeveer de helft zou ik kunnen zeggen wat het was, van de andere helft zeker niet. Naar alle waarschijnlijkheid had de onbekende inhoud te maken met de ingewanden van kippen en/of varkens. Nog hadden we niet helemaal door wat de bedoeling was maar omdat mevrouw 'kaplaars' er alle vertrouwen in had en ons al een mooie mand met groenvoer had volgepakt voor de soep ofzo, pakten we ook maar een plastic bordje, met smeltschade, en schepten het een en ander op aan vlees en vis. Inmiddels was er een kook/bbq setje op tafel gezet. Er is geen foto van maar ik zal proberen om uit te leggen hoe het werkt.

Op tafel ligt een platte steen met daarop een platte stalen schaal. Daarin wordt een bak met gloeiende kolen gezet. Op deze bak komt de 'pan'. Dit is een ronde pan die aan de buitenzijde hol is en gevuld met water (voor de soep) en in het midden bol met gaatjes als een vergiet op de kop (voor de bbq). Midden bovenop ligt een bonk dierlijk vet wat er voor zorgt dat de bol voorzien wordt van 'braadboter'. Er is vast een mooie naam voor deze manier van eten maar die weet ik niet. Ik had deze constructie wel al eens eerder gezien in Cambodja maar had toen geen idee van hoe en wat. Nu wel en daarmee zijn ook de gaten in de tafel en de misvormde plastic borden en schaaltjes verklaard.

En zo konden we dus zelf aan tafel kokerellen. In de buitenste ring gooiden we noedels en groenvoer en de op de bol gingen de stukjes vis, vlees en grote verse garnalen. Dat was wel een beetje dringen geblazen want groot was de bol niet. Maar hoe haal je nou die soep uit de pan als je alleen maar stokjes hebt? Niet dus. Met de stokjes schepte je gewoon alle gekookte ingrediënten in je schaaltje en peuzelde dat op. Soms is rond beter en soms plat. Voor bbq-en is plat beter want constant rolde er weer vlees ofzo van de bol in de soep. Het was dus leuk prutsen om je maaltje voor elkaar te maken en de overeenkomst met het bbq-en zoals we dat thuis doen is dat je na afloop ruikt of je in een gaarkeuken hebt gewerkt. Bij het buffet stonden ook nog andere dingen zoals lekkere nassi, koude patatjes en vers fruit. Toen we zo'n beetje uitgestoeid waren met de kook/bbq-combinatie ontdekten we het schepijs. Wie had dat gedacht? Dit leek echt op een wokrestaurant uit Nederland. Vaak eet je daar trouwens ook zoveel je wilt voor een vast bedrag. Hier dus ook, € 3,= pp.

Het vervellen is in volle gang. De afgelopen dagen meer muggenbulten opgelopen dan me lief is. Morgen geen programma. Ga wel proberen nog wat leuke vogelplaten te maken. Ook de komende dagen doen we kallum an dus in ieder geval niet dagelijks een verslag.

Bij dit verslag nog twee foto's en dan zit ik aan mijn limiet van 150 foto's bij geppestein.waarbenjij.nu. Vanaf heden dus 'de platen bij het verhaal' op www.mijnalbum.nl, tabblad 'openbare albums' aanklikken en dan zoeken op 'geppestein'.

Groeten