Over scooters, watervallen en peut

Hallo!

Zaterdag 20-8-2011 was een heerlijke hangdag. Lekker uitslapen, ontbijten, internetten, filmpje kijken, zwemmen, eindje lopen langs het strand, vogeltjes platen etc. Dit is best goed vol te houden maar moet niet te lang duren. Veel van genoemde activiteiten kun je namelijk ook thuis doen, daar hoef je niet voor naar Thailand. Met name Annelieke vond het gehang eigenlijk maar helemaal niks. Als iets je niet zint moet je er iets aan doen of anders niet zeuren. Dus Annelieke ging eens kijken in de buurt of er misschien fietsen te huur waren ofzo. Het werd bijna 'ofzo'. Fietsen zijn hier niet te huur en sowieso amper aanwezig op dit eiland maar scooters des te meer. Annelieke wilde een scooter huren om te kijken of dat een geschikt vervoermiddel zou zijn voor ons voor de komende dagen. Vraagt ze om tekst en uitleg hoe zo'n ding werkt. Krijgt ze een wedervraag of ze überhaupt wel eens op zo'n ding heeft gereden. Mmmwah, jaartje of 25 ofzo geleden. Wat denk je? Krijgt ze hem niet mee! Annelieke was er gelijk klaar mee. Laat dan maar.

Vandaag (21-8-2011) hebben we toch twee scooters gehuurd. Bij een ander bedrijfje waar niet zo moeilijk werd gedaan. Even tekst en uitleg gevraagd en gekregen over wat waar zit, een papiertje invullen, proefritje van 15 meter heen en 15 meter terug en de dames van het verhuurbedrijf hadden er alle vertrouwen in dat ze de scooters weer in goede staat terug zouden ontvangen. Met voor ons alle vier een helmpje, type 'one-size-fits-nobody', als enige 'bescherming' gingen we op pad. Bram bij Annelieke achterop en Suzanne bij mij.

Half Thailand beweegt zich voort op de scooter en waarom ook niet. Het is goedkoop en makkelijk en natuurlijk is het hier een aangenaam klimaat om op zo'n ding te rijden. In de reisgids wordt daar ook over gesproken en er wordt ook gewezen op de gevaren. Is het dan zo gevaarlijk? Gevaarlijker dan in Nederland zeg maar. De wegen zijn hier iets anders, je moet verdraaid goed kijken waar je rijdt want links en rechts heb je nogal wat gaten in het wegdek van dusdanige afmetingen dat als je daarin knalt met een snelheid 40-50 km/u Apeldoorn gebeld kan worden. Dan is er nog het overige verkeer. Dat je hier links moet rijden is niet erg, went snel en gelukkig houdt iedereen zich daar redelijk aan. Wat ze hier verder aan regels hebben weet ik niet maar als ze er al zijn worden die niet al te nauw nageleefd. Op een motor rijden in de blote bast, met vijftien man achter in een pick-up, rijden zonder helm en met soms wel tot vier personen op een scootertje is hier een normaal straatbeeld.

We hebben een hele leuke dag gehad. Het rijdt heerlijk op zo'n apparaat en als je de raampjes vol open draait waait het lekker door. Onder onze kleding hadden we de zwemkleding al aan zodat we onderweg nog een strandje zouden kunnen pakken. Toen we dat op enig moment van plan waren gingen we van de hoofdweg af, een zandpad op, richting zee. We kwamen aan de achterkant van een restaurant uit waar onze vehicles op de vuilnisbelt van het etablissement geparkeerd konden worden. Via het restaurant kon je naar het strand maar dat hebben we niet gered. Tijdens het rijden gaat het wel maar op het moment dat je stopt is het of er een vrachtwagenlading warmte over je wordt leeggegooid. We zijn blijven steken in het restaurant en hebben daar wat gedronken.

Op de stranden van Koh Samui en ongetwijfeld elders ook, lopen mensen die je het een en ander proberen te verkopen. Zo was er een verkoper met grote, mooi bewerkte, zijden beddespreien. Die kwam op ons toe zodra Annelieke had laten blijken dat het er goed uitzag. En dan is het lastig om van zo iemand af te komen. Hij noemde een prijs die nog niet eens belachelijk was. In een eerder verslag heb ik al gezegd dat Annelieke geen ster is in het afdingen maar wat ze nu toch presteerde was ongekend. Zonder zelf ook maar één tegenbod te doen heeft ze uiteindelijk toch een sprei gekocht voor ruim minder dan de helft van de oorspronkelijke prijs. En dat alleen maar door twijfel uit te stralen en een paar keer te laten weten dat ze er toch maar van af zag. Wellicht een vakantie-tip?

We tourden vrolijk verder met hier en daar een stop voor een ijsje, watertje of een rondje over een lokale markt. Ik heb al verteld dat ik een haai heb gezien deze vakantie. De rest van de familie heeft nu ook haaien gezien. Op een marktje lag in een viskraam een bak met een paar kleine haaitjes. Veel andere vissen die er lagen herkenden we van het snorkelen. Toch jammer van die mooie visjes. Kunnen die taai-thai ook niet gewoon vis-uit-blik eten?

Koh Samui heeft behalve strand ook bergjes van enige honderden meters hoog. Ook daar valt de regen en dat water wil dan langs de bergjes weer naar benee. Dat levert de nodige watervallen op. Omdat er op dit eiland eigenlijk amper toeristische hoogtepunten zijn (behalve dan natuurlijk zon, zee en strand waar iedereen voor komt) wordt alles dat maar enigszins afwijkt van het normale aangegrepen om een toeristisch hoogtepunt te zijn. Zo ook de watervallen. We hadden er één op het oog om te bezoeken maar omdat de gedetailleerdheid van de kaart en de bewegwijzering te wensen overliet kwamen we uit bij een andere. Wat een treurige bedoening. Deze waterval was echt een schoolvoorbeeld van 'hoe-doe-ik-een-waterval-fout-exploiteren'. Ze hadden het op een dusdanige manier verputst dat het daardoor eigenlijk weer leuk werd. We hebben er tenminste wel om moeten lachen. Een foute betonnen trap, de waterval belemmerd in de natuurlijke loop door hier en daar overmatig beton te storten en om het op te leuken hadden ze hele foute bambi-beelden neergezet die ook nog eens kapot waren. De € 0,25 entree zal vermoedelijk besteed worden om betonrot tegen te gaan.

Na deze leuke domper wilden we toch nog op zoek naar een andere waterval. Na wat vraagwerk en interpretatie van de antwoorden daarop zijn we een weg ingeslagen die al heel snel minder werd. Af en toe nog een stukje beton maar verder eigenlijk niet meer dan een spoor met gaten, kuilen, stenen en boomwortels en het bleef maar omhoog gaan en af en toe nog belachelijk steil. Al een lange tijd geen huis meer gezien ook. Ga je door? Of ga je weer terug? Dat dilemma kun je verdraaid lang uitstellen. Nu was het ook zo dat je bij iedere bocht denkt dat je bijna boven bent en het onmogelijk nog slechter kon worden plus het feit dat de benzinemeter inmiddels aangaf dat ik op een lege tank aan het rijden was ondanks dat ik hem s'morgens vol had gegooid. Uiteindelijk overwon toch het gezonde verstand en zijn we omgedraaid, dezelfde weg terug waarvan ik wist dat er in ieder geval in geen velden of wegen een tankstation was. Redden we het of redden we het niet met de peut? Toen we eindelijk weer in de beschaving waren teruggekeerd ben ik bij het eerste het beste buurtsupertje gestopt en heb gevraagd of ze ook fuel hadden. Dat lijkt raar maar de mensen proberen hier bij te verdienen door in flessen benzine te verkopen. Zo ook deze supermarkt. We waren gered! Bij het ledigen van de fles 'Long John' bleek dat de tank achteraf toch nog redelijk gevuld was. Ik reed met een kapotte meter.

We hebben geen watervallen meer opgezocht en zijn weer naar het hotel gereden waar we aan het eind van de middag aankwamen. Tijd voor een verfrissende duik in het zwembad. Bram heeft iets met het zwembad hier. In negatieve zin. Nagenoeg iedere keer dat hij hier is wezen zwemmen is hij bebloed het water weer uitgekomen. Het tegelwerk van het zwembad laat nogal wat te wensen over en er zijn veel scherpe randjes waar hij diverse malen al z'n voeten aan had opengehaald. Ze zijn inmiddels rijkelijk voorzien van pleisters. Deze middag deed hij extra voorzichtig om niet weer z'n voeten open te halen. Dat is gelukt. Deze keer liep hij een fikse snee op aan z'n duim en al bloedend droop hij letterlijk en figuurlijk weer af, terug naar onze kamers.

De vorige avond hadden we allen lekker gegeten in een restaurantje op een kwartiertje lopen van ons resort. Nu hadden we de scooters ter beschikking dus ging het deze keer een stuk sneller. Dan maar een cola bij het eten, dat had ik er wel voor over. Onderweg nog even bij het verhuurbedrijf aangegeven dat we de apparaten een dagje langer wilden huren. Geen probleem. Papieren bijwerken? Neu. Gelijk bijbetalen? Neu. Moeten jullie niks noteren? Neu. Betalen bij inleveren? Is goed, zie maar even. Lekker makkelijk allemaal. In het restaurant weer lekker gegeten en normaal gesproken wordt een hond niet gezien als ongedierte maar in de serie 'ongedierte-tijdens-de-maaltijd' wil ik daar deze keer graag een uitzondering op maken. Gedverderrie, wat een vies beest, één grote wandelende huidaandoening. Sneu voor het dier zelf natuurlijk maar dat ze zo'n beest gewoon in een restaurant laten rondlopen, onbegrijpelijk. Er horen sowieso geen dieren in een restaurant rond te lopen. Beesten horen maar op één manier in een eettent en dat is in onderdelen, gegaard, op een bord.

Ik weet niet wat het is maar ik zit weer helemaal onder de bulten. Het kan volgens mij onmogelijk van alleen maar muggen zijn maar het is toch ook weer anders als het bedwantsverhaal. Maar jeuken dat het doet! Ik word er nuts van. En geen chinese vriend in de buurt om me te helpen!

Groeten

Foto's bij dit verslag op www.mijnalbum.nl, openbare albums en dan zoeken op 'geppestein'.