Lisu Lodge

Hallo!!!

Maandagochtend werden we met songthaew van het hotel opgehaald en middels een bijna twee uur durende rit naar de Lisu Lodge gebracht. Ergens in de bergen ten noord-westen van Chiang Mai. De Lisu is een bergstam welke een honderd jaar geleden vanuit China deze kant op is gevlucht.

Na het welkomssapje werd ons aanbevolen ons om te kleden omdat we onder andere zouden gaan raften en van raften wordt je nat. Dus in badehosen gestoken en met droge kleren in de volgauto werden we de fiets op gedirigeerd voor een fietstochtje door het prachtige berglandschap. En dan bedoel ik ook echt prachtig. Zo groen, zo groen. Geweldig wat een diversiteit aan planten en bomen, flora heet dat dan volgens mij. Omdat het de hele dag al miezerde en regende zagen we er binnen de kortste keren uit als geroutineerde mountainbikers, onder de bagger. Na een klein uurtje fietsen met af een toe een colletje waar de tour de France nog iets van kan leren, kwamen we aan bij een olifantenkamp. Hier stapten we over van de fiets op zo'n grote grijze viervoeter.

Het gaat wel, zo'n olifant maar het gaat niet zo hard. Rustig sjokten we een rondje door het veld en dorp. Knap lastig om een strakke plaat te maken als je constant heen en weer hobbelt. Na een klein uurtje heen en weer geschud te zijn waren we weer terug. Leuk om een keertje meegemaakt te hebben, kunnen we ook weer afvinken.

De lunch was deze keer een 'healthly picnic lunch'. Ergens aan een rivier onder een afdak kregen we allemaal een mandje met daarin, in bananenbladeren verpakt, onze lunch bestaande uit rijst met kip en een sausje, fruit en nog wat. Koud kan ook lekker zijn.

Tijdens de voorbereiding op onze vakantie bestudeer je natuurlijk ook het klimaat. Het is hier nu de regentijd wat betekent dat het bijna iedere dag wel even regent, een buitje van een uur of zo. Tot voor kort klopte dat weerbeeld ook wel aardig maar de afgelopen dagen was het meer andersom. Het regent de hele dag van zacht tot hard en het is misschien een uurtje droog. Wat temperatuur betreft maakt die regen niet zoveel uit, het blijft warm. We hadden het ook al op het nieuws gezien dat er in het noord-oosten van Thailand veel water was gevallen (tot wel meer dan 220 mm in een dag) met de nodige overstromingen tot gevolg. Nu hebben wij daar niet echt last van gehad maar water is er genoeg gevallen. Wat dat betreft doen we niet onder voor Nederland, denk ik!!!

Het was de bedoeling dat we na de lunch zouden gaan raften maar wegens de hoeveelheid neerslag van de afgelopen dagen was de rivier echt te gevaarlijk. Heel hard stromen met heel veel drijfhout. En in het water terechtkomen is nog tot daar aan toe maar om dan vervolgens een stuk bamboe in je nek te krijgen is niet meer leuk. Jammer maar helaas. Dat vinkje moeten we een andere keer maar zetten.

Op de weg terug naar de lodge hebben we nog een rondje gewandeld door een bergdorpje. Was weer leuk om te zien hoe ze daar wonen en leven. Tijdens de wandeling kwamen we langs de slager die gewoon buiten, op de grond, op een hakblok een stuk varken aan stukken aan het hakken was. Tenminste, we denken dat het een stuk varken was maar het had ook heel goed iets anders kunnen zijn. Voor de rest was het een beetje van hetzelfde als in het Mon dorp van een paar dagen geleden. Allemaal traditionele huisjes van hout, bamboe en riet met direct daarnaast een mega grote schotelantenne.

Even verderop was een dame rijst aan het planten. Wij werden door de gids uitgenodigd om mee te helpen en zo gebeurde het dat Annelieke, Bram en Suzanne even later in de bagger en onder de bagger zaten maar wel een hele leuke ervaring rijker. "Holland falmel, vely good, come back next year" aldus onze gids.

De rest van de dag doorgebracht in de lodge. En dat was ook prima vertoeven. Een aantal gebouwen met een heel hoog dak met daaronder een aantal slaapverblijven en voor de rest veel ruimte met ligbanken etc. Dit alles in een parkachtige omgeving met weer heel veel mooie blommekes en vlindertjes. Er waren bij ons op enig moment een aantal kinderen uit het dorp met Suzanne en nog een paar nederlandse meiden aan het spelen. Leuk om te zien hoe snel kinderen, die elkaars taal niet spreken, met elkaar in contact komen. Ze leerden elkaar hun eigen spelletjes en hadden veel lol.

s'Avonds kregen we een heerlijk maal geserveerd (yes, again!!!) en na het eten kwamen de kinderen uit het dorp, in traditionele kleding, een dansje doen. Nou ja, dansje, hand in hand in een grote kring rondjes draaien. Iedereen werd gelijk uitgenodigd om mee te doen. Helaas en tot ieders teleurstelling, moest ik daarvoor bedanken, ik ben daar namelijk te fijn voor gebouwd.

Dinsdagochtend werden we om tien uur alweer opgehaald voor de rit naar Chiang Rai een 180 km ten noorden van Chiang Mai. Onderweg zijn we gestopt bij Wat Rong Khun oftewel de witte tempel. De bouw van deze tempel is in 1998 begonnen door een kunstenaar, Kosit, en er wordt nog steeds aan gewerkt. Er is ook een tentoonstelling bij met allemaal schilderijen. Een heel eigen stijl, wel heel mooi en bijzonder. Deze stijl is natuurlijk terug te vinden in de tempel. Prachtig om te zien.

Vervolgens nog een boottochtje gemaakt over de Mea Kok rivier met een snelle longtail boot. Opeens een paar harde knallen. De kapitein deed de motor uit en daar drijf je dan. Dat gaat door de stroming ook wel hard alleen wel de verkeerde kant op. Gelukkig had de kapitein een platte schroevendraaier paraat en met een paar vernuftige platte-schroevenraaier-technieken wist hij de motor weer aan de praat te krijgen. Fijn monteurtje. Verder een mooie tocht gehad zonder knallen.

De boot legde aan bij een dorpje waar, uiteraard,weer de nodige toeristenshopjes waren. Wat deze keer nieuw was waren de kooien met grote reptielen. Inmiddels weten jullie hopelijk wel dat als ik zeg groot ik dan ook groot bedoel. Enorme slangen en een hele grote leguaan waarmee je, tegen betaling uiteraard, op de foto kon. Moest je trouwens wel je eigen fototoestel meenemen.

Inmiddels zijn we in Chiang Rai aanbeland en zit ik in ons nieuwe verblijf voor de komende dagen dit verslag te tikken. Vanavond in een restaurantje vlakbij nog even gegeten en in de serie "ongedierte tijdens het eten" deze keer: de pad. Suzanne zag hem het eerst, een grote, vette pad (en als ik zeg grote.....) was het open restaurant binnengehuppeld. Dierenvriend Annelieke wilde de pad redden van een zekere dood en voorkomen dat het zou eindigen in een of ander thais hoofdgerecht. Het personeel voorkwam op haar beurt de reddingspoging door Annelieke ervan te overtuigen dat de pad "dangelous" was. Uiteindelijk werden alle partijen tevreden gesteld, de pad wist op eigen kracht het pand te verlaten.

Tot zover eerst maar weer.

Groeten

PS Zoals gebruikelijk meer foto's op mijnalbum.nl zoeken op 'geppestein'