Over diesel en toeristen

Hallo!

We zijn inmiddels twee dagen op Koh Tao. Het is vandaag maandag 15-8-2011. Een gedenkwaardige dag want mijn oudste zus Carin is vandaag 50 geworden. Natuurlijk hebben we daar een biertje op gedronken.

Gisteren hebben we s'morgens lekker ontbeten in het restaurant aan zee. Dat heeft wel wat zoals zoveel dingen hier wel iets hebben zoals het snorkelen. Vlak bij het resort, in zee, ligt een scheepswrak. Dat ligt er al een jaar of 45 en er hebben zich al de nodige koralen op vastgezet. Zo'n wrak trekt natuurlijk de nodige visjes aan en het is erg leuk om op je gemak daar naar te kijken. Lekker in het water dobberen en iedere keer weer andere, 'nieuwe' visjes ontdekken en een beetje de bioloog uithangen door het gedrag te bestuderen. De visjes trekken zich niet al te gek veel van je aan behalve als je natuurlijk al te dichtbij komt. Dan zwemmen ze weg óf ze vallen je aan. Dat laatste gebeurt regelmatig bij één soort vis die je hier overal tegenkomt en die het absoluut niet tolereert als je te dicht bij hun gebiedje komt. Dan maakt het ze niet uit hoe groot je bent. We zien ze regelmatig andere vissen wegjagen maar ook naar mij hebben ze al gehapt. Dat noem ik nou lef hebben! Ik ben namelijk erg groot en sterk.

Zoals ik al zei, leuk om het gedrag te observeren. Het eten zoeken van die beesten, elkaar wegjagen, vissen die hun holletjes in het zand een beetje uitdiepen, vissen die op 'hun staart gaan staan' en zich laten behandelen door poetsvisjes en soortgenoten die elkaar een grote mond geven, tenminste daar lijkt het op als ze met de koppen naar elkaar toe blub blub doen.

Na s'morgens het wrak bezocht te hebben wilden we s'middags naar Shark Bay. In deze baai, aan de zuidkant van het eiland, worden, zoals de naam al doet vermoeden, regelmatig haaien gesignaleerd. Maar wel op bepaalde tijdstippen, tussen drie en vijf! Haaien met horloges, ik wist niet dat ze bestonden. We zijn het dorp in gelopen en hebben een taxi genomen naar de baai. Nou is een taxi hier niets anders dan een 4x4 pick-up, model VS met in de bak profisorisch een paar bankjes in elkaar gebakken. Het 4x4 is blijkbaar nodig omdat, wanneer je het dorp uit bent, er geen asfalt of beton meer is en er alleen maar dirt roads zijn. We zijn achter in de open bak naar de baai gereden en hoe harder hij reed hoe beter de airco werkte.

In de baai aangekomen hebben we een plekje gezocht in de schaduw. De afgelopen weken dat we hier op vakantie zijn geweest hebben we natuurlijk wel de zon gezien maar overwegend hebben we toch meestal lichte bewolking gehad wat best wel te verkiezen was boven volop zon. Het is hier tenslotte al warm genoeg, niet onder de 30 graden geweest. Om onze spulletjes niet onbeheerd achter te laten zijn Annelieke en de kinderen eerst een rondje gaan snorkelen. Na verloop van tijd kwamen ze terug en waren niet bijster enthousiast. Eerst was het water een heel eind smerig troebel en wat verderop waren ze door een olievlek of zo gezwommen. Van de frisse shampoogeur van die ochtend was weinig meer te bespeuren.

Een eind verderop lag een boot die af en toe de motor flink op toeren liet komen. Dat zou de dader kunnen zijn. Annelieke wees waar de drek zo'n beetje lag. Daar moest ik dus niet heen. Ik snorkelde een eind weg. In een laag water van amper een meter boven de koralen probeerde ik de territorium-zieke vissen van me af te slaan. Eindelijk werd het wat dieper en op enig moment steek ik m'n hoofd boven water. Getverderrie, diesel. Ook ik was gewoon vet aan de beurt. Dan ben je er direct klaar mee. Ik baande me een weg terug, tussen de territorium-zieke vissen door, naar de rest van de familie. Zei ik in m'n vorige verslag dat het koraal er hier niet zo bijster mooi bij lag als in de rode zee vanwege de tsoenami, inmiddels denk ik dat er ook een andere oorzaak is.

We hebben niet meer gesnorkeld in Shark Bay. De spulletjes bijeengeraapt en de terugweg aanvaard, omringd door de geur van verse diesel. Het was nog niet eens 15.00 uur dus geen haai-met-horloge gezien. Op de heenweg hadden we gezien dat het niet zo ver was dus hebben we de weg terug gelopen. tijdens het lopen heb je goed de gelegenheid om om je heen te kijken en dan valt je wel het een en ander op. Wat een rotzooi. Heb ik in één van de verslagen gemeld dat Thailand zo'n schoon land is, nou, dat geldt niet echt voor Koh Tao. En ik denk dat je de toeristen hier niet direct de schuld van mag geven want als je ziet hoe de erfjes er van de lokale bewoners bij liggen, dat is geen Denemarken zeg maar.

Tien jaar geleden was dit eiland amper bekend onder de toeristen. Sinds de ontdekking dat er hier goed gedoken kan worden is er hier het een en ander veranderd. Alles, maar dan ook alles, is hier gericht op toeristen. Soevenierswinkeltjes, duikscholen, restaurantjes, reisbureautjes, internetcafe's, barretjes, noem maar op (al heb ik de meeste nu wel genoemd denk ik). Iedere baai is bezet door de nodige resorts. Dit geeft wel een beetje een dubbel gevoel. Van een autenthiek eiland is geen sprake meer. Iets waar je als toerist misschien wel naar op zoek bent, maar je bent als toerist nooit alleen. Zo gaat het natuurlijk met zoveel van dit soort oorden. Op enig moment wordt iets ontdekt dat leuk en authentiek is, wordt er prompt een toeristenoord uit de grond gestampt en in no time is het autenthieke er af. Jammer? Ja, en ook ik ben daar schuldig aan.

Terug in ons riante onderkomen gepoogd met een een drie-dubbele was- en spoelbeurt ons haar weer enigszins de geur van shampoo mee te geven. Verder lekker luieren en nietsdoen. Het weer betrok en er kwam een donkere lucht opzetten op het moment dat we, via het strand naar ons eetadresje wilden gaan. Paraplu mee was niet nodig volgens Annelieke. Onder het eten begon het te hozen en ging het even goed te keer. De dagelijkse portie water. Toen we terug liepen over het strand was het nagenoeg droog. Had Annelieke alweer gelijk.

Dat vandaag de zon volop scheen hebben we geweten. Goeiendag, wat heb ik de rug rood.

Vandaag hadden we niets op het programma. We hebben lekker uitgeslapen en ontbijtje aan het strand. Heeft nog steeds wel wat. Ik heb een rondje gedaan met een fototoestel om m'n nek, de dames zijn gaan snorkelen en Bram is nog steeds erg blij met z'n I-pod. Op nog geen 15 minuten lopen van ons resort zijn nog twee andere baaitjes. Bij de verste, Jansom Bay, wilden we vanmiddag gaan snorkelen. Toen we daar aankwamen en een plekje hadden gevonden kwam er een local naar ons toe of we maar wilden betalen want we bevonden ons op private property. Tja, iedere baai is immers bezet door resorts. Dat werd ons te gortig en bovendien geen cent bij ons dus naar het andere baaitje. Ook daar was een resort maar er werd niet moeilijk gedaan. Prachtig gesnorkeld en weer andere visjes gezien. Wel gesnorkeld met t-shirt aan want m'n ruggetje kan nog even niet zoveel zon hebben.

We hebben hier nog drie dagen te gaan. Drie dagen van lekker luieren, snorkelen en alles plan, plan. Dit was ook de bedoeling van deze laatste anderhalf week dus wat dat betreft klopt het nog steeds. Betekent wel dat er de komende tijd waarschijnlijk minder frequent een verslag te lezen zal zijn. Sorry.

Inmiddels is het hier alweer middernacht. M'n vriend, de gekko, heeft zich weer gemeld. Op de veranda van ons huisje hebben we er een van tegen de 30 cm, dat is een beste. M'n sapje is bijna op. Even uploaden, alhoewel, even, het internet is hier zo traag als droge str..., en dan onder de klamboe.

Groeten

Meer foto's op www.mijnalbum.nl , openbare albums, zoeken op 'geppestein'