Mae Sai en back in Bangkok
Door: Gerben
Blijf op de hoogte en volg Gerben
07 Augustus 2011 | Thailand, Bangkok
Hallo!
Vandaag (6-8-2011) onze laatste dag in Chiang Rai. We hebben weer de bus gepakt. Deze keer naar Mea Sai. In Thailand heeft men moeite om nee te zeggen en dat geldt ook voor de bus. Iedereen die dat wilde mocht mee en dat waren er nogal wat. Ik weet nu hoe een haring zich moet voelen in een ton. Maar, all along the way stapten er gelukkig weer wat mensen uit en na een half uurtje touren hadden we dan alle vier een zitplaats bemachtigd.
Mea Sai is de meest noordelijke plaats van Thailand, aan de grens met Myanmar, en populair bij backpackers. Men kan hier namelijk even op en neer, de brug over, naar Myanmar. Op die manier kunnen ze weer 30 dagen in Thailand blijven zonder visum. Blijf je langer dan 30 dagen in Thailand dan heb je er wel een nodig en dat gaat dan weer gepaard met de nodige kosten. Voor ons was dit niet nodig en omdat we geen zin hadden aan papieren rompslomp zijn we lekker in Thailand gebleven.
Mea Sai leek één grote markt. We hebben er een paar uurtjes rondgeslenterd en hier en daar weer wat lokale lekkernijen aangeschaft waarvan de meeste achteraf eigenlijk helemaal niet lekker bleken te zijn. Daarom zijn het dus ook lokale lekkernijen. Maar ja, dat zijn van die dingen waarvan je er maar op één manier achter kan komen of het wat is, proberen! Naast de lokale lekkernijen natuurlijk ook nog andere dingetjes aangeschaft. Zo mag ik mij sinds vandaag de gelukkige eigenaar noem van een "echte" Ray Ban leesbril!!!
Zoals het in de tropen, tijdens het regenseizoen, hoort kregen we een regenbuitje te verwerken. En dan is het leuk om te zien dat degenen die op straat het een en ander aan de man proberen te brengen gezamenlijk proberen de zaakjes droog te houden. Hierbij wordt van alles gebruikt, plastic, golfplaten en parasols en dit allemaal bijeen gehouden door, en aan elkaar vastgeprutst met wat touw. Ik was blij dat het niet waaide.
Aan het einde van de middag waren we weer in het hotel. Tijd voor een verfrissende duik. s'Avonds zijn we nog even naar de night bazaar geweest. Even, want na drie kwartier hadden we het alweer gezien. Genoeg gemarkt voor vandaag.
Het is zondag (7-8-2011). We zijn sinds vandaag eindelijk over de helft, nog 19 dagen te gaan. Vandaag hebben we Chiang Rai verlaten en zijn per vliegtuig vertrokken naar Bangkok. De vliegreis ging absoluut voorspoedig en zelfs meer dan dat. Op de minuut af op tijd take off en op de minuut af een uur later in de landing. Of het was een supersnel vliegtuig, of de taai-thai kunnen niet plannen want voor het vliegen stond 1 uur en 20 minuten gepland. Maakt niet uit, we waren allang blij dat het zo snel ging. Maar ja, als je dan vervolgens bijna drie kwartier op je bagage staat te wachten is het effect van zo'n snelle reis natuurlijk wel weg. Of zou het wachten op de bagage misschien in die 1 uur en twintig minuten zijn meegepland? Maar dan nog.
Vanavond hebben we weer gegeten in de mall waar we de eerste avond ook hadden gegeten. Dat viel nog niet mee omdat het blijkbaar tegen sluitingstijd liep en lang niet alles meer verkrijgbaar was. Vervolgens zijn we naar de Bayoke toren geweest.
De Bayoke toren is de hoogste toren van Thailand en momenteel volgens mij de nummer 29 op de wereldranglijst. Dat zal allemaal wel, ik vind 309 meter hoog zat. Maar wat een fantastisch uitzicht! Op de 84e verdieping kon je op het observation deck achter de tralies gaan staan en hoefde je niet een rondje te lopen want dat deck dat deed dat voor je. Aardige decks hier in Thailand. Entree moest je wel betalen maar daar zat een drankje bij in. Dus in de rooftop bar een thaise whisky geprobeerd. Aan de ene kant was ik enigszins verbolgen dat de vingerhoed whisky voor zeker de helft was aangelengd met water, want dat doe je gewoon niet, maar aan de andere kant was ik daar toch stiekum wel een klein beetje blij mee want kerel, wat kunnen die taai-thais toch verminderd goede whisky stoken. Maar goed, de ambiance was natuurlijk fantastisch. In het donker bij kaarslicht met uitzicht over Bangkok by night met op de achtergrond de muziek van ABBA uitgevoerd door James Last. Wat wil een mens nog meer, daar wordt je toch sentimenteel en romantisch van?
Vanavond op tijd onder de wol want morgenochtend gaat om 6 uur de wekker. Cambodja here we come!
Groeten
Vandaag (6-8-2011) onze laatste dag in Chiang Rai. We hebben weer de bus gepakt. Deze keer naar Mea Sai. In Thailand heeft men moeite om nee te zeggen en dat geldt ook voor de bus. Iedereen die dat wilde mocht mee en dat waren er nogal wat. Ik weet nu hoe een haring zich moet voelen in een ton. Maar, all along the way stapten er gelukkig weer wat mensen uit en na een half uurtje touren hadden we dan alle vier een zitplaats bemachtigd.
Mea Sai is de meest noordelijke plaats van Thailand, aan de grens met Myanmar, en populair bij backpackers. Men kan hier namelijk even op en neer, de brug over, naar Myanmar. Op die manier kunnen ze weer 30 dagen in Thailand blijven zonder visum. Blijf je langer dan 30 dagen in Thailand dan heb je er wel een nodig en dat gaat dan weer gepaard met de nodige kosten. Voor ons was dit niet nodig en omdat we geen zin hadden aan papieren rompslomp zijn we lekker in Thailand gebleven.
Mea Sai leek één grote markt. We hebben er een paar uurtjes rondgeslenterd en hier en daar weer wat lokale lekkernijen aangeschaft waarvan de meeste achteraf eigenlijk helemaal niet lekker bleken te zijn. Daarom zijn het dus ook lokale lekkernijen. Maar ja, dat zijn van die dingen waarvan je er maar op één manier achter kan komen of het wat is, proberen! Naast de lokale lekkernijen natuurlijk ook nog andere dingetjes aangeschaft. Zo mag ik mij sinds vandaag de gelukkige eigenaar noem van een "echte" Ray Ban leesbril!!!
Zoals het in de tropen, tijdens het regenseizoen, hoort kregen we een regenbuitje te verwerken. En dan is het leuk om te zien dat degenen die op straat het een en ander aan de man proberen te brengen gezamenlijk proberen de zaakjes droog te houden. Hierbij wordt van alles gebruikt, plastic, golfplaten en parasols en dit allemaal bijeen gehouden door, en aan elkaar vastgeprutst met wat touw. Ik was blij dat het niet waaide.
Aan het einde van de middag waren we weer in het hotel. Tijd voor een verfrissende duik. s'Avonds zijn we nog even naar de night bazaar geweest. Even, want na drie kwartier hadden we het alweer gezien. Genoeg gemarkt voor vandaag.
Het is zondag (7-8-2011). We zijn sinds vandaag eindelijk over de helft, nog 19 dagen te gaan. Vandaag hebben we Chiang Rai verlaten en zijn per vliegtuig vertrokken naar Bangkok. De vliegreis ging absoluut voorspoedig en zelfs meer dan dat. Op de minuut af op tijd take off en op de minuut af een uur later in de landing. Of het was een supersnel vliegtuig, of de taai-thai kunnen niet plannen want voor het vliegen stond 1 uur en 20 minuten gepland. Maakt niet uit, we waren allang blij dat het zo snel ging. Maar ja, als je dan vervolgens bijna drie kwartier op je bagage staat te wachten is het effect van zo'n snelle reis natuurlijk wel weg. Of zou het wachten op de bagage misschien in die 1 uur en twintig minuten zijn meegepland? Maar dan nog.
Vanavond hebben we weer gegeten in de mall waar we de eerste avond ook hadden gegeten. Dat viel nog niet mee omdat het blijkbaar tegen sluitingstijd liep en lang niet alles meer verkrijgbaar was. Vervolgens zijn we naar de Bayoke toren geweest.
De Bayoke toren is de hoogste toren van Thailand en momenteel volgens mij de nummer 29 op de wereldranglijst. Dat zal allemaal wel, ik vind 309 meter hoog zat. Maar wat een fantastisch uitzicht! Op de 84e verdieping kon je op het observation deck achter de tralies gaan staan en hoefde je niet een rondje te lopen want dat deck dat deed dat voor je. Aardige decks hier in Thailand. Entree moest je wel betalen maar daar zat een drankje bij in. Dus in de rooftop bar een thaise whisky geprobeerd. Aan de ene kant was ik enigszins verbolgen dat de vingerhoed whisky voor zeker de helft was aangelengd met water, want dat doe je gewoon niet, maar aan de andere kant was ik daar toch stiekum wel een klein beetje blij mee want kerel, wat kunnen die taai-thais toch verminderd goede whisky stoken. Maar goed, de ambiance was natuurlijk fantastisch. In het donker bij kaarslicht met uitzicht over Bangkok by night met op de achtergrond de muziek van ABBA uitgevoerd door James Last. Wat wil een mens nog meer, daar wordt je toch sentimenteel en romantisch van?
Vanavond op tijd onder de wol want morgenochtend gaat om 6 uur de wekker. Cambodja here we come!
Groeten
-
07 Augustus 2011 - 18:02
Ronald:
Dank voor je felicitaties, het was inderdaad vandaag de zevende.
Mooi verslag weer. Hoe is het met de rode bultjes vraagt José?
Ik zei al dat Gepstra waarschijnlijk een wiskietje pakt en dan verdwijnt er meestal weer heel veel vanzelf; andere zaken komen er dan weer gratis bij maar dat was niet de vraag.
Groet Ronald
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
