Over grensperikelen en zijdezachte zijde

Hallo!

Vanmorgen (8-8-2011) keurig op tijd vertrokken uit het hotel. Een keurig, airco busje met ruime lederen fauteuils die ook in een luie stand gezet konden worden. Dit beloofde een aangenaam reisje te worden. En dat was het ook. In ieder geval tot aan de grens met Cambodja.

De plaats waar we de grens overgingen, Aranyaprathet, leek één grote chaos. Vreselijk veel mensen, auto's, brommers, afgeladen handkarren, vrachtwagens en dat alles in een decor van winkeltjes, kantoortjes, hekken, kris-kras asfalt en beton en een hoop stof. En dan wordt je uit je aangename airco vervoermiddel losgelaten in de chaos en moet je maar zien dat je de grens overkomt.

Nu hadden we al gelezen in de reisgids dat je het visum voor Cambodja kon laten regelen maar dat je het ook zelf bij de grens kon regelen. Het verschil zit hem voornamelijk in de prijs, zelf regelen scheelt de helft. Natuurlijk hadden we ons voorgenomen om het zelf te regelen. Jullie voelen hem al aankomen. We zijn weer heerlijk een tourist trap ingelopen. Je bent er onbekend, hebt eigenlijk geen idee hoe het een en ander in z'n werk gaat en voor je het weet wordt je omringd door een dozijn mensen die het wel weten en ze willen je allemaal helpen. Dat deden ze ook wel maar niet voor niets dus. Ken je dat gevoel dat je hebt als je een parkeerbon krijgt van 80 euro als je een kwartiertje parkeert zonder parkeerschijf? Je voelt je belazerd. Nou, dat gevoel bekroop me hier dus ook.

Maar goed, ruim een half uur later en de (on-)nodige euro's lichter staken we dan eindelijk de grens over. Hierbij zeul je met je bagage een stuk niemandsland door tussen beide grensposten. Nou ja, niemandsland, wat een volk zeg. Na de paspoortcontrole en de nodige stempels (al gauw een stuk of 8 per persoon) stonden we dan eindelijk op Cambodjaans grondgebied.

We waren er deze vakantie aan gewend geraakt dat waar we ook kwamen er altijd wel iemand stond met een a-4-tje met m'n naam er op. Volgens het programma zouden we ook in Cambodja een guide kunnen verwachten voor een 'warmly welcome'. Nou, warm was het zeker maar zeker was het ook dat er deze keer geen guide stond met een papiertje in z'n handen met m'n naam er op. Daar sta je dan. En nu? Zoals altijd is er dan wel weer iemand die je probeert te helpen. Deze keer was het een 'assistent' alleen weet ik nog steeds niet waarvan of van wie. Na hem uitgelegd te hebben van hoe en wat bood hij aan om de guide te bellen want ik had een telefoonnummer. Na het bellen, teruggebeld worden, nog maar eens bellen, even wachten en nog maar eens bellen liep de 'assistent' weg met de mededeling dat het allemaal goed zou komen. Dus nog maar even wachten.

Daar sta je dan. Wachten op de dingen die komen gaan. Of niet. Wel mooi de tijd om eens goed rond te kijken en de eerste indruk van Cambodja te verwerken. 'Wat een rommeltje is het hier' is dan die eerste indruk en dan moet die nog verwerkt worden. Maar waarom zou ik? De Cambodjanen verwerken de rommel zelf blijkbaar ook niet. Zonder gekheid. Als je uit Thailand komt is het hier een rommeltje. Heel veel zwerfafval. Dat zie je in Thailand niet. Sterker nog, ik denk dat Thailand schoner is dan menig Zuid-Europees land en soms zelfs schoner dan Nederland.

Net toen we een plan B wilden gaan ontwikkelen kwam de 'assistent' er weer aan en sommeerde ons om mee te komen. Hij had een transfer geregeld naar het busstation waar onze guide op ons stond te wachten. In een heuse, elektrische, golfkar, maar dan wel een tienpersoons, werden we weggebracht. Dat ging goed. Alles wat ons in de weg reed werd op luide wijze weggetoeterd dus het schoot mooi op. Dachten we eerst dat het maar een klein eindje zou zijn, reden we al spoedig buiten de bebouwde kom door de rijstvelden. Begin je toch weer te twijfelen he. Uiteraard kwam het allemaal goed. De Cambodjanen hebben in the middle of nowhere, speciaal voor de touristen, een terminal gebouwd waarvan de bedoeling is dat de toeristen, na het passeren van de grens, hierheen worden geshuttled en van hieruit verder Cambodja in reizen. De lol hiervan begrijp ik nog steeds niet helemaal, maar goed, we hadden eindelijk onze gids èn onze chauffeur voor de komende dagen gevonden.

Wé en Deu zijn de namen van onze gids en chauffeur. Tenminste als ik het goed heb begrepen en dat zal niet het geval zijn ondanks dat Wé behoorlijk engels spreekt. Zelfs beter dan de meeste taai-thai die we hebben gesproken. Wé uitte zich in verontschuldigingen en legde uit waarom het was misgelopen. Het schijnt dus zo te zijn dat er verschillende bedrijven zijn die, om de beurt, de gang van zaken in en om de terminal regelen. Het ene bedrijf vindt het goed als de gids naar de grens gaat om klanten op te halen, het andere bedrijf vindt dat niet goed. Die vinden dat de klanten maar naar de terminal moeten komen. Vandaag hadden we pech. Er was een verkeerd bedrijf aan de beurt. Bizar.

Al snel maakte Wé duidelijk dat we in Cambodja zijn en dat veel kan als er maar betaald wordt, kortom corruptie. Ik had al gezien dat de agent bij de terminal een dollar toegestopt had gekregen voordat we wegreden. Dat was om weg te kunnen rijden. Weer bizar.

Eindelijk dan toch op weg naar Siem Reap. Cambodja is echt anders dan Thailand. De rommel heb ik al genoemd maar daarnaast komt het een stuk armoediger over. Veel houten hutjes waar de mensen in wonen, de wijze waarop men zich vervoert, de armetierige kraampjes, de algehele indruk is gewoon dat het hier een stuk armoediger is. Je valt ook van de ene verbazing in de andere. Dat er benzine in frisdrank flessen wordt verkocht, dat er levende varkens, tot wel drie tegelijk aan toe, achter op de brommer worden vervoerd, dat soort dingen allemaal. Wé lichtte wel het een en ander toe. Cambodja heeft de laatste tientallen jaren van de vorige eeuw eigenlijk alleen maar oorlog gekend en de laatste (burger-)oorlog werd pas in 1998 beëindigd. Geen wonder dat dit land nog in de ontwikkelingsfase is en men zich er langzamerhand weer bovenop moet zien te werken. En ja, dan zie je nog veel armoede.

Wé blijkt een spraakzame gids die graag over z'n land mag vertellen. En dat doet hij dan ook. Onderwerpen als oorlog, economische toestanden maar ook geinige wetenswaardigheden over hoe hier de insecten worden gevangen die in Thailand worden verkocht, passeerden de revue. Hij heeft al aangekondigd dat hij de komende dagen nog veel meer te vertellen heeft. Dat beloofd wat. Ik had vandaag af en toe al zoiets van: laat me gewoon even lekker naar buiten kijken zonder m'n hoofd constant in de vertaalstand te moeten hebben. Want ondanks dat hij heel behoorlijk engels spreekt zit er een dusdanig accent aan, dat zijn engels alsnog vertaald moet worden naar verstaanbaar engels, vandaar. Misschien moet ik er nog aan wennen.

In Frankrijk zijn we vorig jaar naar een zijdemuseum geweest waar het hele proces, van rups via cocon tot het weven van een zijden sjaaltje, werd toegelicht. Ik had er daarom een beetje een hard hoofd in om de zijdefabriek, die vanmiddag ook op het programma stond, te bezoeken. Toch ben ik blij dat ik het gezien heb. Was het in Frankrijk echt een museum met het betere etalagepoppenwerk en een hoop geklets over het verleden, hier was het een volop in bedrijf zijnde zijdefabriek met eigen kwekerij, spinnerij en weverij. Dan zie je pas echt wat er voor nodig is om zo'n sjaaltje te maken. De tent werd overigens gerund door een francaise (!).

Inmiddels aanbeland in het hotel voor de komende dagen. Ik had vanmiddag in Siem Reap een bord zien staan met 'pizza' er op. Dus ik stelde voor om vanavond daar een pizza te gaan scoren voor het eten. Goed plan, dus wij op pad naar de pizzaria. Blijkt het bord dus een reclamebord te zijn en was er in geen velden of wegen een pizzaria te bekennen. Omdat het regende zijn we de dichtstbijzijnde lokale eettent binnengegaan. Echt zo'n tent waar HACCP nog uitgevonden moet worden en waar de smaakpolitie spectaculaire televisie van zou kunnen maken met de nodige schokkende, weerzinwekkende beelden. Maar ja, je moet wat eten he. Blijken ze alleen maar soepen te hebben. Nu is een noedelsoepje ook een thaise specialiteit en ik had dat nog niet geprobeerd dus dat kwam mooi uit. Weer wat proberen. Het was niet verkeerd maar een beetje slapjes, kon wel wat pittiger. Bram had een chinese noedelsoep met 'beef'. Nou wordt hier met 'beef' bedoeld dat alles van de koe 'beef' is. Dat betekent dan weer dat alle 'beef' in de soep van alles van de koe kan zijn. En zo is ons vanavond duidelijk geworden dat een koe meer is dan alleen gehakt, nassivlees en sudderlapjes.

Vanaf morgen 2 dagen tempels kijken. We hebben morgenochtend het zien van de zonsopkomst maar uit het programma geschrapt. Scheelt 3 uur slaap. Nu hoeven we pas om 8 uur paraat te staan. Goede actie.

Groeten

PS: speciaal voor Trudy: meer foto's op www.mijnalbum.nl , selecteer 'openbare albums' en dan zoeken op 'geppestein'