Over tempels en voetmassages

Hallo!

Vandaag (10-8-2011) stond de tweede tempeltourdag op het programma. Om 8 uur precies stond onze vriendelijke doch spraakzame gids op ons te wachten met een vijftal mountainbikes. We zouden namelijk beginnen met het fietsen naar de tempels "on the roads less traveled. Ride among the jungle passing local village and local shop." Als dat, waar wij hebben gefietst, 'less travelled' is ben ik erg benieuwd naar de drukke wegen. Dat moet daar dan echt een gekkenhuis zijn. Het was dus gewoon de hoofdweg naar de tempels toe en 's morgensvroeg proberen daar duizenden touristen, naar het lijkt allemaal op dezelfde tijd en met de meest uiteenlopende vervoersmiddelen, hun weg naar de tempels te vinden. Erg druk dus. Wé liet ons onderweg nog een boom zien met vleermuizen in de top. Zulke grote jongens had ik nog niet eerder gezien. Ze hadden al snel een spanwijdte van een halve meter. Leuk.

Je hebt de tempel Angkor Wat en je hebt de stad Angkor Thom. De stad is ommuurd en zo'n 3 bij 4 kilometer groot. Er zijn 5 toegangspoorten waarvan de South Gate de bekendste is. De weg naar deze poort is aan beide zijden van de weg voorzien van 54 beelden. Aan de ene kant de aardige beelden en aan de andere kant de niet zo aardige beelden. Hier hebben we de fietsen overgedragen aan wat familieleden van de chauffeur die met z'n drieën de vijf fietsen terug mochten brengen. Succes!

Na de South Gate bekeken te hebben zijn we de tempel Bayon welke binnen de stadsmuren licht gaan bezichtigen. Deze tempel heeft 54 torens die elk aan vier zijden zijn voorzien van glimlachende gezichten. Prachtige tempel, echt een van de hoogtepunten van wat we tot nu toe gezien hadden. En enorm fotogeniek natuurlijk. De uitdaging is dan om plaatjes te maken zonder toeristen er op. Geloof me, dat valt niet mee en lukte vaak ook niet. Iedereen wil graag met zo'n lachende kop op de foto dus voor dat zo'n beeld dan 'vrij' is heb je echt wel even een beetje geduld voor nodig. Het had ook wel een voordeel: er bleef voor Wé zo minder tijd over om jaartallen over ons uit te sproeien.

Na de Bayon tempel zijn we via het Elephant Terrace weer naar de auto gelopen. Dat terras was destijds bestemd voor de koning en z'n gevolg. Konden ze mooi even in alle rust een sapje drinken, stel ik me zo voor. Natuurlijk weer voorzien van het nodige beeldhouwwerk en om er voor te zorgen dat de naam zou kloppen hebben ze daar veel olifanten in verwerkt.

Eigenlijk hebben we deze twee dagen heel veel oude stenen gezien. Niets meer en niets minder. Toch denk dat het in de tijd dat het werd gebouwd fantastisch mooi moet zijn geweest. Je probeert je daar wel een voorstelling van te maken maar dat is lastig omdat er zoveel decorstukken missen.

Onderweg naar de laatste en meest beroemde tempel kwamen we nog een troep apen tegen. Wel eens in het Noorder Dierenpark in Emmen het voeren van de bavianen meegemaakt? Daar wordt gevochten om het vreten en worden de wangzakken er mee volgepropt om later pas opgepeuzeld te worden als de verzorger gereed is met uitdelen. Nou, zo gaat dat dus niet bij deze verwende krengen. Annelieke had snel een tros banaantjes gekocht maar denk je dat ze ze kwijt kon? Uiteindelijk wel maar er moest eerst wel mee worden geleurd zeg.

Dan toch eindelijk de laatste tempel en zoals ik al zei, de meest beroemde. Angkor Wat. Het is deze tempel die op de vlag van Cambodja staat. Het is een grote,mooie tempel (met zwembad!). We hebben er een rondje gemaakt en Annelieke en ik zijn nog naar de hoogste verdieping geklommen terwijl Wé kinderoppas mocht spelen.

Deze dag hadden we, zoals afgesproken, een zak met dollars mee om de Cambodjaanse kinderen mee af te kopen. Iedere keer dat we ergens uit de auto stapten zetten we ons schrap voor de hordes kinderen die ons omver zouden lopen. Dachten we. Echt de hele dag niet één keer lastig gevallen. Pas toen we na afloop gingen lunchen was er een jongetje bij het restaurant waar we een paar kaarten van hebben gekocht. Hij liep te zeulen met zo'n mapje met tien kaarten. "One dollar, sir." Suzanne er op af met 1 dollar en kwam terug met 1 kaart. Dus oplichten kunnen ze ook al. Lachen. Later kreeg ik van hem nog een kaart "for free". Ja, ja.

Na twee dagen tempels te hebben bezocht hebben onze voeten het behoorlijk te verduren gehad. Om deze reden stond er op voorhand al een voeten massage op het programma om onze gekwelde voeten eens heerlijk te laten verwennen. Nou heb ik zelf enorm tere en gevoelige voetjes waarbij bij de minste aanraking de tenen zich krommen en ik in een onbeheersbare schaterbui uitbarst. Jullie begrijpen dat ik er dus een beetje een hard hoofd in had of dit nou wel zo'n goed idee was. Laat ik dit ervan zeggen: wat mij betreft morgen weer. Goeie dag wat lekker. Af en toe wel tegen de pijngrens maar ze zijn gelukkig ver beneden de kietelgrens gebleven. Wrijven, duwen, trekken, slaan, stompen en met een stokje even wat drukpunten bewerken, het was heerlijk ontspannend. Wel hebben de Cambodjanen een ruim begrip voor 'de voet' want er werd tot boven de knieën gekneed, gestompt en gedaan waarbij de kuitspieren tot net boven de pijngrens zijn bewerkt. Maar je laat je dan niet kennen he. We ondergingen deze sessie op een bank met een kussentje onder de nek. Blijkbaar hebben ze zelf niet zo'n vertrouwen in de kwaliteit van die neksteun want na afloop werd ook nog even onze nek en wat daar omheen zit gemasseerd.

En toen zat het vaste programma er op. We hebben Wé bedankt en uitgezwaaid. Wel moesten we eerst nog een evaluatie formulier invullen over wat we van de begeleiding en het programma vonden. Door bij het kennisniveau van de gids 'excellent' aan te geven hebben we op onze manier laten weten dat Wé wel over heeeeeeeeeeel erg veel kennis beschikt.

Vanavond met de tuk-tuk naar het centrum geweest omeen hapje te eten. De tuk-tuk kennen ze hier dus ook, al is het wel een ander model dan in Thailand. Het is hier een brommer met oplegger. Daarbij dient vermeld te worden dat de doorsnee brommer daar niet op is gebouwd. Het gaat daarom niet hard maar daardoor misschien wel wat veiliger. Ook nog even over de markt gelopen. "What do you want, sir?", "You want anything, madam?", "You want scarf, sir?", "Real silk, sir" en zelfs voordat je ook maar iets hebt gezien willen ze al weten hoeveel je er voor wilt betalen. Kortom, een iets andere benadering dan in Thailand.

Nog even over de jeukerij. Dat is weg en de bultjes bijna. Gaat helemaal goed. Maar dank jullie voor jullie medeleven.

M'n kuitspieren zijn een beetje pijnlijk. Voorlopig maar even geen voetmassages.

Groeten

PS: meer foto's op www.mijnalbum.nl , openbare albums, zoeken op 'geppestein'