Over paarden en studenten

Hallo!

In eerste instantie waren we van plan om op onze derde dag in Siem Reap naar een drijvend dorp te gaan op het Tonle Sap meer. Tijdens het speuren op internet bleken hier wel erg veel negatieve reviews over te zijn. Je leest er over de ene tourist trap na de andere. Gelukkig hadden we al snel een alternatief gevonden. Louter positieve reviews over de Happy Ranch Horse Farm dus de dames zijn gaan paardrijden deze ochtend (11-8-2011). Bram had daar niet zoveel zin in en ik, als ik al zou willen, mocht niet mee. Van de farm wilden ze de paarden tot maximaal 90 kilo belasten. Ben ik, met m'n atletisch gevormde, ranke gestalte, te zwaar! Dat houd je toch niet voor mogelijk?

Om 8 uur waren we op de ranch en na het afwikkelen van wat formaliteiten konden de dames de al gereedstaande paarden bestijgen. Ze hebben een prachtige, 3 uur durende rit gehad door het Cambodjaanse platteland. Door rijstvelden, langs tempels, waterbuffels, waterpartijen, boerderijtjes, spelende kinderen en hun hard werkende ouders, noem het allemaal maar op. Het ging wel over modderige paadjes en vaak ook over ondergelopen weggetjes. Het galopperen door het water is ook iets wat ze niet snel zullen vergeten.

Bram en ik zijn vanaf de ranch gaan lopen. Richting centrum maar wel met een omweg. Weg van de gebaande wegen, dus modder. Pas op het moment dat we een hotel passeerden was er ineens weer asfalt. Langs een hoofdweg even wat gedronken bij een restaurantje. Dit was tegenover een universiteit dus er zaten er ook een aantal studenten in de zaak. Al snel heb je contact en maak je een praatje. Binnen de kortste keren zat er een student aan tafel met een Nikon SLR camera die graag wilde weten hoe het een ander in z'n werk ging met instellingen etc. Ik heb een dappere poging gedaan hem enige basis bij te brengen maar al gauw bleek dat hij eigenlijk geen clou had waar ik het over had. Om die reden heb ik hem de aanbeveling gedaan om voorlopig in de 'auto' stand foto's te maken en in de tussentijd de handleiding er nog maar eens op na te slaan. En tevreden verliet de klant het pand.

Al snel hebben we de hoofdweg verlaten en zijn zomaar een weggetje richting de rivier ingelopen. Dan zie je eigenlijk pas goed hoe ze wonen en werken in Cambodja. Dit zijn de buurten waar geen tourist zich begeeft. Behalve wij dan. Heerlijk slenteren langs huizen en hutjes (worden direct ook de verschillen tussen 'rijk' en 'arm' zichtbaar), werkplaatsjes, winkeltjes, bedrijfjes en kleine, verborgen rijstveldjes. Even kijken bij de lokale smid, je verwonderen over de lokale markt en inbreken in de engelse les:

We waren eigenlijk een beetje lost en nog steeds op zoek naar de rivier. Zien we in een gebouwtje, of onder een afdakje zo je wilt, vier personen aan tafel zitten met een dame ervoor die probeerde haar ogen te druppelen, wat niet lukte. Dat drama werd in overdreven engels duidelijk gemaakt aan haar toehoorders. Ah, engelse les. Daar konden ze vast in een verstaanbare taal ons de weg wijzen. Dus wij naar binnen en na het uitwisselen van de nodige beleefdheden (in m'n beste school engels natuurlijk), de nodige social talk en het maken van wat foto's, werden we door de vriendelijke filipijnse onderwijzeres de juiste richting opgestuurd naar de rivier.

Ook dat is leuk als je door zo'n buurtje loopt. Geen gezeur aan je kop of je dit of dat wil. Nee, allemaal aardige mensen die het misschien een beetje raar vinden dat je daar loopt maar het toch ook wel weer leuk vinden gezien de reacties, begroetingen etc. Het maken van foto's was ook geen enkel probleem. Meestal vraag je dan of ze het goed vinden dat er een plaatje wordt gemaakt en eigenlijk was het nooit een probleem.

De rivier eenmaal gevonden wisten we de weg naar het oude stadscentrum wel te vinden. Daar aangekomen nog even wat gedronken en de tuk-tuk naar het hotel genomen. Omdat de dames nog niet terug waren ben ik met dezelfde tuk-tuk nog een rondje gaan maken door de omgeving om te zien of er ergens nog wat te beleven viel. Dat viel er niet.

In de loop van de middag zijn we met z'n vieren naar de oude markt geweest. Annelieke had het weer helemaal te pakken en wilde dolgraag dingetjes kopen. Het maakte al bijna niet meer uit wat. De oude markt van Siem Reap is een mengelmoesje van markt voor locals en markt voor toeristen. Het locals gedeelte doet je, als nederlander, weer verbazen. Wat je daar ziet is in Nederland absoluut onmogelijk. Varkenskoppen samen met bananen op tafel, verkoopsters die niet achter hun kraam zitten maar er bovenop, geen koeling voor wat dan ook, het kan allemaal. Je komt ogen en oren te kort. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die het helemaal niets vinden en die absoluut niet tegen de stank van onder andere de gedroogde (inkt-)vis kunnen. Ik vind dit soort plaatsen geweldig. Ik zou best een uur op een stoel kunnen zitten (wel een beetje hoog graag) en alleen maar kijken naar alles wat er gebeurt op zo'n markt. Je ziet echt hele maffe dingen. Geniaal was bijvoorbeeld de verkoopster van kokkels en garnalen die boven op haar kraam zat met de brommerhelm nog op!

Het toeristen gedeelte is heel erg veel van hetzelfde. Zijde, zilver, beeldjes, t-shirtjes. Dit gedeelte beslaat het grootste gedeelte van de markt. Ik heb het al eerder genoemd maar het is net of de verkoopsters daar een soort van radar hebben die, op het moment dat een toerist passeert, een stofje in de hersenen losweekt dat er voor zorgt dat het spraakgedeelte in de automatische stand wordt gezet. "Wanna buy anything, sir?", "What are you looking for, madam?" Een onophoudelijke stroom van verkoop talk. Na enige malen de markt doorkruist te hebben kregen we Annelieke eindelijk zo ver dat ze mee ging eten. Dit was alleen mogelijk door haar in het vooruitzicht te stellen dat we na het eten naar de night market zouden gaan zodat ze daar haar kooplust verder zou kunnen botvieren. Gelukkig begon het tijdens het eten te waaien en te regenen waardoor de kooplust langzaam wegebde. We konden terug naar het hotel.

Vanavond onze laatste avond in Cambodja. Dat betekent bonte avond!!! Ik heb m'n dansje al voorbereid en geoefend!! Morgen vliegen naar Bangkok en dan op de nachttrein naar het zuiden. Even geen internet, dus even geen verslagen.

Groeten

PS: meer foto's op www.mijnalbum.nl , openbare albums, zoeken op 'geppestein'.